Διαδρομές στο βουνό

Όταν το 1980 ο Klaus Mohwald έφτιαχνε το θρυλικό quintuplet (ποδήλατο για 5) την εποχή που δεν υπήρχαν ακόμα mountain bikes, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη! Ήταν πριν 20 χρόνια όταν 2 Γερμανοί φίλοι,αποφάσισαν να φτιάξουν το πρώτο τους ποδήλατο. Ο Klaus Mohwald και ο Uwe Kalliwoda, παρουσίασαν το 1994 το Psycho, ένα mountain 9,9 κιλά!!!

Ο πρώτος κατάλογος της Ghost, το 1993 είχε ... 2 μοντέλα. Το Psycho I και το ΙΙ. Το διαφημιστικό φυλλάδιο έγραφε: "Ένα ποδήλατο λιγότερο από 10 κιλά για λιγότερα από 2.000,00 Γερμανικά Μάρκα". Εκείνη τη χρονιά πουλήθηκαν 73 Psycho με το ακριβότερο Psycho να στοιχίζει 2.699,00 DM.

10 χρόνια αργότερα τον κατάλογο κοσμούσαν 19 hardtails, 18 πλήρους ανάρτησης, 14 trekking, 3 κούρσες και 3 παιδικά. Σιγά σιγά μεγάλωσαν οι εγκαταστάσεις ήρθαν τα πρωταθλήματα, 1 Ολυμπιακό (Χρυσό στο Πεκίνο, η Sabine Spitz), 2 παγκόσμια, 5 νίκες σε παγκόσμια κύπελλα, 2 Πανευρωπαϊκοί τίτλοι, 18 τίτλοι Γερμανικών πρωταθλημάτων και 178 νίκες σε λοιπούς αγώνες!

Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Το 2012 έκλεισε με 110.000 πωλήσεις και με ένα κατάλογο για το 2013, με 47 Hardtails, 36 πλήρους ανάρτησης, 29 Trekking, 9 κούρσες και 18 παιδικά.

Σήμερα η Ghost απασχολεί 293 εργαζόμενους, απ' αυτούς 51 στη συναρμολόγηση, 28 στο λογιστήριο, 4 στο γραφικό σχέδιο, 4 στο marketing, 3 στον τελικό έλεγχο προϊόντος κ.α. Εντύπωση μου έκανε η αφοσίωση εργαζομένων και διοίκησης με παράδειγμα την περίπτωση της εργαζόμενης στη συναρμολόγηση Vera Sinkule, της κόρης του πρώτου εργαζόμενου από το 1994 του κ Vaclav Sinkule που συνταξιοδοτήθηκε το 2006, επίσης από το τμήμα συναρμολόγησης της Ghost.

Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από το επετειακό, συλλεκτικό βιβλίο των 20 χρόνων της Ghost με τις υπογραφές των Klaus Mohwald και ο Uwe Kalliwoda που χαρίστηκε τιμής ένεκεν σε όλα τα μέλη της οικογένειας Ghost. Έφτασε στα χέρια μου μέσω του τοπικού αντιπροσώπου της Λέσβου, Στρατή Αναγνώστου που παραβρέθηκε στην επέτειο των 20 χρόνων πριν μερικές μέρες στη Γερμανία.

Ανεζίνος Τάκης.

Μια ποδηλατική διαδρομή έξω από τα μονοπάτια του νησιού.

Η χαρτογράφηση και το κείμενο είναι από τον Βασίλη Δεμερτζή έναν Μυτιληνιό λάτρη του ποδηλάτου που κατοικεί στην Αθήνα .

Μήκος : 45,4 χλμ.

Έδαφος : Ανηφορικός χωματόδρομος, μονοπάτι

Επίπεδο δυσκολίας : Υψηλό

Ανάλυση διαδρομής : Ευρυτανία, Μεγάλο Χωριό, Καλιακούδα, Πανταβρέχει

Ανεβήκαμε ψηλά, στο διάσελο της Καλιακούδας, ξερό πέτρινο αλπικό δίπλα στις σάρες στα +1800μ, όλο χώμα καλά πατημένο από τα ΙΧ που το στρώνουν πλέον καθημερινά. Κατεβήκαμε άλλα τόσα... και απότομα για να φάμε και να κοιμηθούμε στο ξέφωτο, στην είσοδο του φαραγγιού. Τα χιλιόμετρα δεν είναι πολλά, 22 στο σύνολο είναι δεν είναι, κουραστικά όμως ήταν!

Το πρωί νωρίς με τα πόδια μπαίνουμε στο ποτάμι. Τα νερά της απόκρημνης Καλιακούδας στη νότια πλευρά του βουνού βρίσκουν διέξοδο και σχηματίζουν πηγές που χύνονται από μεγάλο υψόμετρο στο στενότερο πέρασμα του Κρικελοπόταμο. Το σημείο αυτό ονομάζεται "Πανταβρέχει". Τα νερά εδώ έχουν διαβρώσει το έδαφος, οι πλαγιές είναι σκεπασμένες με μακριά βρύα, ρέουν σε αρνητική κλίση και έτσι μετατρέπονται σε υδάτινα παραπετάσματα. Το νερό δημιουργεί λίμνες που για να τις προσπελάσει κανείς χρειάζεται να βραχεί ως την μέση ή ψηλότερα......

Καβάλα και πάλι μέσα στα δάση και τοπία που εναλλάσσονται η συνέχεια για το χωριό Ροσκά και κατάληξη στα Σκοπιά για φαγητό. Λιγότερα από 20 χιλιόμετρα η δεύτερη μέρα, full δυσκολία όμως..., πάνω κάτω πάνω κάτω...

Video : Ευρυτανία, Μεγάλο Χωριό, Καλιακούδα, Πανταβρέχει

Μιας και ο χειμώνας δεν λέει να έρθει για να βάλουμε τα βροχολάστιχά μας, είπα να δοκιμάσω ένα λάστιχο που έχω ακούσει από πολλούς καλά λόγια. Το ARDENT είναι ένα λάστιχο που έχει XC σχεδιασμό αλλά η διάσταση 2.4 και η τεχνολογία EXO Protection του δίνει και λίγο πιο "άγριο" χαρακτήρα. Η διάσταση που επέλεξα για την δοκιμή είναι η 2.25 μιας και ήθελα να δω το κράτημα και το ρολάρισμα ενός μικρότερου ελαστικού από αυτά που χρησιμοποιούμε στο All Mountain. Στα μονοπάτια της Μόριας έγινε η πρώτη δοκιμή με το ποδήλατο να ρολάρει απίστευτα καλά στα πρώτα μέτρα του χωματόδρομου! Πέτρα, σαθρό χώμα είτε ξερό χορτάρι δεν έχασε την πρόσφυση πουθενά. Μέχρι την κορυφή το ελαστικό πήρε σε όλα άριστα. Στο κατηφορικό κομμάτι ο όγκος του ελαστικού ήταν αρκετός για τα χτυπήματα και τα κιλά μου. Το μόνο που μπορώ να βρω ως αρνητικό είναι το ότι δεν έχει ισχυρό φρενάρισμα, πράγμα το οποίο και είναι λογικό λόγω του σχεδιασμού του. Μετά από μια εβδομάδα πάνω στο ποδήλατο το συμπέρασμα είναι ότι καλύπτει και με το παραπάνω τις ανάγκες του μέσου αναβάτη βουνού, είναι ικανοποιητικό για απαιτητική ποδηλασία και αν το θέλετε για να συνδυάσετε βόλτες στο βουνό και οδήγηση στην πόλη τότε είναι η καλύτερη επιλογή σας.
Το ελαστικό της δόκιμης είναι το Maxxis Ardent 2.25 EXO Protection το οποίο είναι πρόσφορα του καταστήματος ANAGNO CYCLES.

Φέτος τον χειμώνα, με τις τόσες βροχές που έκανε, άλλαξε τον τρόπο σκέψης μας αρκετά.
Πρώτο μέλημα στις κρύες και βροχερές μέρες είναι να κρατήσεις ζεστά τα πόδια. Για τον λόγο αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω ένα ζευγάρι ποδηλατικά παπούτσια πιο ζεστά. Η επιλογή μου ήταν το μοντέλο MALTESE FALCON της FIVE TEN. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι ότι φοράς ένα άνετο, μαλακό και ζεστό αθλητικό παπούτσι, χωρίς να είναι ιδιαίτερα βαρύ. Στο βουνό η αίσθηση είναι ακόμα καλύτερη αφού μετά από 2 ώρες πετάλι τα δάχτυλα κρατιούνται ζεστά και το πέλμα ξεκούραστο.
Το πέλμα των παπουτσιών είναι επίπεδο(flat) και αυτό με ώθησε στο να δοκιμάσω μαζί και τα νέα πετάλια της Shimano, τα PD-M530 τα οποία έχουν μεγάλη πλατφόρμα. Ο συνδυασμός ήταν απολαυστικός! Στα κατηφορικά η μεγάλη επιφάνεια επαφής ανάμεσα στο πετάλι και παπούτσι δίνουν μεγάλη στιβαρότητα στο πάτημα, πολύ καλύτερο έλεγχο του ποδηλάτου και φυσικά ξεκούραση. Στα ανηφορικά από την άλλη είναι πολύ σημαντικό το πόσο εύκολα μπορείς να ξεκινήσεις το ποδήλατο, μιας και με την μεγάλη επιφάνεια δεν είναι απαραίτητο να κουμπώσεις. Μπορείς να κάνεις τις πρώτες πεταλιές μέχρι να ισορροπήσεις καλά και στην συνέχεια κουμπώνεις και συνεχίζεις. Αυτό σε ξεκουράζει από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες «κουμπώματος» στα τεχνικά ανηφορικά.
Τέλος να αναφέρω ότι στις βρεγμένες πέτρες τα παπούτσια δεν γλιστράνε όπως τα κλασικά ποδηλατικά παπούτσια και η αδιαβροχοποίηση που έχουν βοηθάει πολύ μιας και έχουμε γίνει Αγγλία φέτος!