Μυτιλήνη 3/6/2050
1950-2050: Λίγο μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο άρχισαν να εμφανίζονται περισσότερα αυτοκίνητα στη Μυτιλήνη. Στην αρχή τα είχαν μόνο οι ευκατάστατοι, αλλά σιγά σιγά μια και από τότε θεωρείτο ένδειξη πλούτου, άρχισαν να χρεώνονται ακόμα και οι λιγότερο ευκατάστατοι για ν' αποκτήσουν το μέσον που θα τους έκανε "πολιτισμένους" Ευρωπαίους. Λόγω πείνας και στερήσεων πολέμου, ο Έλληνας ακόμα διακατέχεται από το μεταπολεμικό σύνδρομο. Έτσι τις επόμενες δεκαετίες το αυτοκίνητο κατέλαβε κάθε γωνιά της πόλης. Μια και στη Μυτιλήνη οι αποστάσεις είναι περιορισμένες, πηγαίναμε μ' αυτά παντού. Ακόμα και τα 500 μέτρα απ’ το σπίτι μας για την προκυμαία, τα κάναμε με το αυτοκίνητο. Αυτό κάναν όλοι, αυτό κάναμε κι εμείς. Δε μάθαμε ποτέ να περπατάμε, δε μάθαμε να χρησιμοποιούμε λεωφορεία.
Δεν ήθελε πολύ και ξαφνικά δεν είχαμε που να παρκάρουμε. Γεμίσαμε παντού αυτοκίνητα, γεμίσαμε "πολιτισμό" κάθε σπιθαμή του δρόμου, κι όταν δεν μας έφτανε κι αυτό, γεμίσαμε τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τους κοινόχρηστους χώρους, αλλά και πάλι δε μας έφτανε.
Ακόμα τότε οι Δημοτικές αρχές θεωρούσαν "πολιτισμό" να κάνουν φαρδύτερους δρόμους, περισσότερα και μεγαλύτερα πάρκινγκ, διευκολύνσεις (κόμβους) σ' όσους χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο, κάτι που φυσικά με τα χρόνια που πέρασαν, έφεραν ακόμα περισσότερα αυτοκίνητα και διόγκωσαν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα. Λησμονώντας τον πεζό, κάνοντας όλο και πιο δύσκολη την πρόσβαση και μειώνοντας την ασφάλεια του, όλο και περισσότεροι αναγκάζονταν να χρησιμοποιούν μόνο αυτοκίνητο. Όλη η πόλη παραδόθηκε στην ανήλεη επικράτηση του "άψυχου μετάλλου".
Από τις αρχές όμως του αιώνα άρχισαν να φωνάζουν οι συγκοινωνιολόγοι για πεζοδρομήσεις, ποδηλατόδρομους, για δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, για λιγότερα πάρκινγκ, για ΣΒΑΚ και γενικά ρυθμίσεις στην πόλη που θα μας έκαναν να μη θέλουμε να πάρουμε το αυτοκίνητο, να μας σπρώξουν να κινηθούμε με τα πόδια, με το ποδήλατο, με το λεωφορείο.
Τα χρόνια πέρασαν...
Όλα αυτά 100 χρόνια μετά και με κυβερνήσεις που σκέφτονταν μακροπρόθεσμα, έκαναν τη Μυτιλήνη αυτό που είναι σήμερα το 2050. Η Μυτιλήνη έγινε υπόδειγμα πόλης σε όλη την Ευρώπη. Δεν φτάσαμε ξαφνικά λοιπόν να είμαστε η πιο ανθρώπινη πόλη της Ευρώπης το 2050! Προηγήθηκαν σχέδια που ξεκίνησαν το 2020 και μπορούμε να πούμε ότι 30 χρόνια μετά, έχουμε φτάσει σ' ένα επιθυμητό αποτέλεσμα.