Γράφει ο Δημήτρης Κακούρης.

Πριν 3 εβδομάδες ήρθε στα χέρια μου(ποδιά :P) το νέο niner air 9 tamale red μοντέλο 2014. Το ποδήλατο το προμηθεύτηκα από το κατάστημα Ksports του Χάρη Κατίκα, και έχω να πω μόνο καλά λόγια και για την εξυπηρέτηση αλλά και για το service. Για την ακρίβεια το 2ο 29αρι mtb που έχω καβαλήσει. Αν και αλουμίνιο με μια σειρά shimano xtr και τροχούς American classic άγγιξε μόλις τα 9.7 κιλά!
Η πρώτη δόκιμη ήταν και η τυχερή του! 4 etape στην Κρήτη ήταν υπεραρκετά για να τεστάρω το νέο μου ποδήλατο.
Στο 1ο etape, που ήταν κυρίως τεχνικό σε μικρή πίστα, το ποδήλατο κατάπινε σκαλοπάτια, υπερπηδούσε εμπόδια και ρίζες που ένα 26ρι θα χρειαζόταν περισσότερη προσπάθεια και καταπόνηση του αθλητή για να ανταπεξέλθει.
Το 2ο etape ήταν κυρίως ανηφορικό με ένα μονοπάτι στην αρχή ένα ανηφορικό κομμάτι που το 25ρι γρανάζι μπροστά με 36 σχέση πίσω ήταν βαρύ! Και στο τέλος 2 στροφές circuit με βραχόκηπους και τεχνικά κομμάτια με πέτρα. Η διαφορά με το παλιό μου ποδήλατο specialized stumpjumper φάνηκε καθώς έκανα μεγάλες διαφορές σε συναθλητές μου που είχαν 26ρια, στις ευθείες και σε μικρά ανηφορικά κομμάτια που προηγουμένως είχε κατηφόρα και είχα αναπτύξει περισσότερη φόρα.
Στο 3ο etape το οποίο αποτελούνταν από μικρές συνεχόμενες ευθείες με ενδιάμεσα τεχνικά κομμάτια και ένα μικρό δυνατό ανηφορικό που με λίγη φόρα από πριν φαινόταν ευθεία, το ποδήλατο πάλι έκανε την διαφορά. Είχα ανάσες σε όλη την διάρκεια του αγώνα και αν χρειαζόταν να ζοριστώ λίγο παραπάνω για να κυνηγήσω μια καλύτερη θέση στα κατηφορικά κομμάτια με κρατούσε αρκετά ξεκούραστο.
Το 4ο και τελευταίο etape ήταν ένα κομμάτι ανηφορικό μικρής κλήσης γύρω στα 2 χλμ με 2-3 ενδιάμεσα τεχνικά κομμάτια μερικές γλιστερές αναστροφές και στο τελείωμα ένα πολύ γρήγορο κατηφορικό. Εκεί φάνηκε και η διαφορά του 29er!
Συμπέρασμα το 29er σε σχέση με ένα 26er μπορεί να είναι λίγο πιο Αργο στις υπερβολικές κλήσεις και στα κλειστά τεχνικά κομμάτια, αλλά σε ανταμείβει στα υπόλοιπα 9/10 της διαδρομής!
Επίσης το περασμένο σαββατοκύριακο είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το ποδήλατο και σε ένα μικρό marathon 51 χλμ στον Ταΰγετο, το οποίο είχε στην αρχή 26 χλμ συνεχόμενης ανηφόρας, έπειτα μερικές εναλλαγές ανηφόρας κατηφόρας και στο τέλος μια τεχνική κατηφόρα! Το terrain αποτελούταν από 25% άσφαλτο και 75% δασικούς δρόμους. Στην άσφαλτο το ποδήλατο συμπεριφερόταν τόσο καθιστός όσο και στο ορθοπέταλο σαν ποδήλατο δρόμου. Στους δασικούς πάλι που είχαν αρκετή πέτρα δεν «κοπανούσε» και διατηρούσε την ταχύτητά μου χωρίς να μου «σπάει» τα πόδια! Φτάνοντας στο κατηφορικό κομμάτι για να ολοκληρώσω τον αγώνα έμεινα πολύ ευχαριστημένος από την όλη συμπεριφορά του πλαισίου όσο και από την συμπεριφορά της νέας για μένα ρόδας!
Τέλος καλό είναι να αναφέρω ότι θαύματα δεν κάνει ένα ποδήλατο από μόνο του αλλά χρειάζεται και η κατάλληλη κινητήρια δύναμη .....τα πόδια μας! Από την άλλη βέβαια μπορεί να μη σου δίνει δύναμη αλλά την ψυχολογία στην ανεβάζει στα ύψη, πράγμα το οποίο μόνο θετικό αποτέλεσμα έχει.

Φιλικά,
Δημήτρης Κακούρης