Περιφερειακά

Γράφει ο Δημήτρης Κακούρης.

Πριν 3 εβδομάδες ήρθε στα χέρια μου(ποδιά :P) το νέο niner air 9 tamale red μοντέλο 2014. Το ποδήλατο το προμηθεύτηκα από το κατάστημα Ksports του Χάρη Κατίκα, και έχω να πω μόνο καλά λόγια και για την εξυπηρέτηση αλλά και για το service. Για την ακρίβεια το 2ο 29αρι mtb που έχω καβαλήσει. Αν και αλουμίνιο με μια σειρά shimano xtr και τροχούς American classic άγγιξε μόλις τα 9.7 κιλά!
Η πρώτη δόκιμη ήταν και η τυχερή του! 4 etape στην Κρήτη ήταν υπεραρκετά για να τεστάρω το νέο μου ποδήλατο.
Στο 1ο etape, που ήταν κυρίως τεχνικό σε μικρή πίστα, το ποδήλατο κατάπινε σκαλοπάτια, υπερπηδούσε εμπόδια και ρίζες που ένα 26ρι θα χρειαζόταν περισσότερη προσπάθεια και καταπόνηση του αθλητή για να ανταπεξέλθει.
Το 2ο etape ήταν κυρίως ανηφορικό με ένα μονοπάτι στην αρχή ένα ανηφορικό κομμάτι που το 25ρι γρανάζι μπροστά με 36 σχέση πίσω ήταν βαρύ! Και στο τέλος 2 στροφές circuit με βραχόκηπους και τεχνικά κομμάτια με πέτρα. Η διαφορά με το παλιό μου ποδήλατο specialized stumpjumper φάνηκε καθώς έκανα μεγάλες διαφορές σε συναθλητές μου που είχαν 26ρια, στις ευθείες και σε μικρά ανηφορικά κομμάτια που προηγουμένως είχε κατηφόρα και είχα αναπτύξει περισσότερη φόρα.
Στο 3ο etape το οποίο αποτελούνταν από μικρές συνεχόμενες ευθείες με ενδιάμεσα τεχνικά κομμάτια και ένα μικρό δυνατό ανηφορικό που με λίγη φόρα από πριν φαινόταν ευθεία, το ποδήλατο πάλι έκανε την διαφορά. Είχα ανάσες σε όλη την διάρκεια του αγώνα και αν χρειαζόταν να ζοριστώ λίγο παραπάνω για να κυνηγήσω μια καλύτερη θέση στα κατηφορικά κομμάτια με κρατούσε αρκετά ξεκούραστο.
Το 4ο και τελευταίο etape ήταν ένα κομμάτι ανηφορικό μικρής κλήσης γύρω στα 2 χλμ με 2-3 ενδιάμεσα τεχνικά κομμάτια μερικές γλιστερές αναστροφές και στο τελείωμα ένα πολύ γρήγορο κατηφορικό. Εκεί φάνηκε και η διαφορά του 29er!
Συμπέρασμα το 29er σε σχέση με ένα 26er μπορεί να είναι λίγο πιο Αργο στις υπερβολικές κλήσεις και στα κλειστά τεχνικά κομμάτια, αλλά σε ανταμείβει στα υπόλοιπα 9/10 της διαδρομής!
Επίσης το περασμένο σαββατοκύριακο είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το ποδήλατο και σε ένα μικρό marathon 51 χλμ στον Ταΰγετο, το οποίο είχε στην αρχή 26 χλμ συνεχόμενης ανηφόρας, έπειτα μερικές εναλλαγές ανηφόρας κατηφόρας και στο τέλος μια τεχνική κατηφόρα! Το terrain αποτελούταν από 25% άσφαλτο και 75% δασικούς δρόμους. Στην άσφαλτο το ποδήλατο συμπεριφερόταν τόσο καθιστός όσο και στο ορθοπέταλο σαν ποδήλατο δρόμου. Στους δασικούς πάλι που είχαν αρκετή πέτρα δεν «κοπανούσε» και διατηρούσε την ταχύτητά μου χωρίς να μου «σπάει» τα πόδια! Φτάνοντας στο κατηφορικό κομμάτι για να ολοκληρώσω τον αγώνα έμεινα πολύ ευχαριστημένος από την όλη συμπεριφορά του πλαισίου όσο και από την συμπεριφορά της νέας για μένα ρόδας!
Τέλος καλό είναι να αναφέρω ότι θαύματα δεν κάνει ένα ποδήλατο από μόνο του αλλά χρειάζεται και η κατάλληλη κινητήρια δύναμη .....τα πόδια μας! Από την άλλη βέβαια μπορεί να μη σου δίνει δύναμη αλλά την ψυχολογία στην ανεβάζει στα ύψη, πράγμα το οποίο μόνο θετικό αποτέλεσμα έχει.

Φιλικά,
Δημήτρης Κακούρης

Παρά την καλή «ποδηλατική» φυσική κατάστασή μου, εδώ και πολύ καιρό ήθελα να δοκιμάσω ένα επώνυμο ηλεκτρικό ποδήλατο. Ο βασικός λόγος της επιθυμίας μου αυτής είναι ο ενοχλητικός παράγοντας της εφίδρωσης που σε συνδυασμό με τις μεγάλες ανηφόρες της πόλης μας σε αποτρέπει να μετακινηθείς με ποδήλατο κατά του καλοκαιρινούς μήνες που η θερμοκρασία είναι σε υψηλά επίπεδα. Κανένας μας δεν θέλει να πάει στην δουλειά του ιδρωμένος και πόσο μάλιστα να έρθει στην δουλειά ιδρωμένος ο διπλανός σου!
Την ευκαιρία αυτή μου την έδωσε ο Γιάννης Θαλασσέλης, ιδιοκτήτης του Moto Planet όπου τα τελευταία δυο χρόνια έχει μπει και στον χώρο του ποδηλάτου. Το μοντέλο της δοκιμής είναι το Ballistic Coaster 1.0 το οποίο φοράει το e-kit της ίδιας εταιρίας με ηλεκτροκινητήρα 250 WATT. Έχει 5 σκάλες υποβοήθησης και ενεργοποιείται με την κίνηση των πεντάλ (pedelec).
Μετά από μια μεγάλη βόλτα στην πόλη οι εντυπώσεις ήταν μόνο θετικές. Η ενεργοποίηση του e-kit γίνεται απλά με το γύρισμα του κλειδιού, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει και εν κινήσει. Για εξοικονόμηση της μπαταριάς ενεργοποιούσα το e-kit μόνο στις ανηφόρες, πράγμα το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα μετά την βόλτα που κράτησε 2 ώρες, να μην έχει πέσει η μπαταριά ούτε ένα "νταμάκι". Όταν ο ποδηλάτης σταματήσει να κάνει πεντάλ ή πατήσει τα φρένα, το μοτέρ ακαριαία σταματά να δίνει κίνηση στον εμπρός τροχό και παραμένει ανενεργό μέχρι να ξανακάνει πετάλι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δίνει την αίσθηση στον αναβάτη ότι έχει μια «υπερφυσική» δύναμη στα πόδια και όχι την αίσθηση που έχει το γκάζι στα μηχανάκια ή και στα ηλεκτρικά κιτ που δεν διαθέτουν το σύστημα pedelec. Έτσι δεν χάνεται η ιδέα της ποδηλασίας, αλλά απλά έχεις κατά επιλογή μια υποβοήθηση στα δύσκολα σημεία της διαδρομής σου.
Γενικά η ιδέα του ηλεκτρικού ποδηλάτου μου άρεσε πολύ και μετά το ηλεκτρικό Ballistic ακόμη περισσότερο! Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω είναι το άγχος που είχα μην το κλέψουν ..... αν και ευτυχώς στην πόλη μας τα κρούσματα είναι περιορισμένα.
Τέλος να αναφέρω ότι και το συγκεκριμένο ηλεκτρικό ποδήλατο αλλά και το αντίστοιχο με γυναίκειο σκελετό "step through" μπορείτε να δοκιμάσετε στο κατάστημα του Γιάννη Θαλασσέλη Moto Planet Πάροδος Αερ. Γιανναρέλλη στον ποταμό τηλ. 2251037178

Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά και η επιλογή ελαστικού για αυτή τη σεζόν ήταν πολύ εύκολη. Από την πρώτη στιγμή που παρουσίασε η MAXXIS τα νέα μοντέλα για το 2014, το Minion DHR II ήταν αυτό που μου τράβηξε την προσοχή.
Το ελαστικό έχει μονή πλέξη για να είναι ελαφρύ, πράγμα το όποιο δύσκολα βρίσκεις σε ένα τόσο μεγάλο ελαστικό, καθώς και φέρει όλες τις καινοτομίες της MAXXIS όπως: 3C maxterra, TR, και EXO protection.
Στον σχεδιασμό έχουν χρησιμοποιήσει για το πλάι τα τακούνια του πολύ επιτυχημένου DHF, μόνο που τα έχουν πλατύνει ακόμα περισσότερο για καλύτερο κράτημα στις στροφές. Στο κέντρο εναλλάσσονται κάθετα με οριζόντια ζεύγη τακουνιών. Τα οριζόντια βοηθάνε στο φρενάρισμα και τα κάθετα στο ρολάρισμα και στην σωστή κατευθυντικότητα του ελαστικού.
Στην πράξη τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα! Η διάσταση 2.30 που δοκίμασα έχει αρκετό όγκο για να λειτούργει και ως έξτρα ανάρτηση, χωρίς όμως να παρουσιάζει το φαινόμενο του "μαγουλιάσματος", αλλά να παραμένει σταθερό πάνω στο στεφάνι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ελαστικό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με λιγότερα psi για να επιτύχουμε καλύτερη πρόσφυση(grip). Στο φρενάρισμα συμπεριφέρεται καλύτερα από ότι περίμενα. Μεγάλο του ατού το ελεγχόμενο φρενάρισμα, όπου καταφέρνει να κρατάει το ποδήλατο εντός πορείας επιβραδύνοντάς το ικανοποιητικά. Στο δυνατό φρενάρισμα δεν μπορώ να πω ότι κατάφερε να ακινητοποιήσει τα αρκετά κιλά μου, αλλά τουλάχιστον σε κρατάει σταθερό στην πορεία σου. Όσο αναφορά το ρολάρισμα, θεωρώ ότι είναι ικανοποιητικό και σε συνδυασμό με το ότι είναι ελαφρύ δίνει μια πολύ καλή αίσθηση στα πόδια.
Τέλος άξιο αναφοράς είναι το πόσο εύκολα τοποθετήθηκε και κόλλησε, καθώς και ότι μετά από αρκετή χρήση δεν έχει μεγάλα σημάδια φθοράς, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα κρατήσει για πολύ ακόμα....
Η ομάδα της MAXXIS έφτιαξε πραγματικά ένα λάστιχο κατάλληλο για extreme all Mountain το οποίο όποιος το δοκιμάσει θα ενθουσιαστεί.

Φέτος τον χειμώνα, με τις τόσες βροχές που έκανε, άλλαξε τον τρόπο σκέψης μας αρκετά.
Πρώτο μέλημα στις κρύες και βροχερές μέρες είναι να κρατήσεις ζεστά τα πόδια. Για τον λόγο αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω ένα ζευγάρι ποδηλατικά παπούτσια πιο ζεστά. Η επιλογή μου ήταν το μοντέλο MALTESE FALCON της FIVE TEN. Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει είναι ότι φοράς ένα άνετο, μαλακό και ζεστό αθλητικό παπούτσι, χωρίς να είναι ιδιαίτερα βαρύ. Στο βουνό η αίσθηση είναι ακόμα καλύτερη αφού μετά από 2 ώρες πετάλι τα δάχτυλα κρατιούνται ζεστά και το πέλμα ξεκούραστο.
Το πέλμα των παπουτσιών είναι επίπεδο(flat) και αυτό με ώθησε στο να δοκιμάσω μαζί και τα νέα πετάλια της Shimano, τα PD-M530 τα οποία έχουν μεγάλη πλατφόρμα. Ο συνδυασμός ήταν απολαυστικός! Στα κατηφορικά η μεγάλη επιφάνεια επαφής ανάμεσα στο πετάλι και παπούτσι δίνουν μεγάλη στιβαρότητα στο πάτημα, πολύ καλύτερο έλεγχο του ποδηλάτου και φυσικά ξεκούραση. Στα ανηφορικά από την άλλη είναι πολύ σημαντικό το πόσο εύκολα μπορείς να ξεκινήσεις το ποδήλατο, μιας και με την μεγάλη επιφάνεια δεν είναι απαραίτητο να κουμπώσεις. Μπορείς να κάνεις τις πρώτες πεταλιές μέχρι να ισορροπήσεις καλά και στην συνέχεια κουμπώνεις και συνεχίζεις. Αυτό σε ξεκουράζει από τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες «κουμπώματος» στα τεχνικά ανηφορικά.
Τέλος να αναφέρω ότι στις βρεγμένες πέτρες τα παπούτσια δεν γλιστράνε όπως τα κλασικά ποδηλατικά παπούτσια και η αδιαβροχοποίηση που έχουν βοηθάει πολύ μιας και έχουμε γίνει Αγγλία φέτος!

Μια ποδηλατική διαδρομή έξω από τα μονοπάτια του νησιού.
Η χαρτογράφηση και το κείμενο είναι από τον Βασίλη Δεμερτζή έναν Μυτιληνιό λάτρη του ποδηλάτου που κατοικεί στην Αθήνα .

Ανεβήκαμε ψηλά, στο διάσελο της Καλιακούδας, ξερό πέτρινο αλπικό δίπλα στις σάρες στα +1800μ, όλο χώμα καλά πατημένο από τα ΙΧ που το στρώνουν πλέον καθημερινά. Κατεβήκαμε άλλα τόσα... και απότομα για να φάμε και να κοιμηθούμε στο ξέφωτο, στην είσοδο του φαραγγιού. Τα χιλιόμετρα δεν είναι πολλά, 22 στο σύνολο είναι δεν είναι, κουραστικά όμως ήταν!
Το πρωί νωρίς με τα πόδια μπαίνουμε στο ποτάμι. Τα νερά της απόκρημνης Καλιακούδας στη νότια πλευρά του βουνού βρίσκουν διέξοδο και σχηματίζουν πηγές που χύνονται από μεγάλο υψόμετρο στο στενότερο πέρασμα του Κρικελοπόταμο. Το σημείο αυτό ονομάζεται "Πανταβρέχει". Τα νερά εδώ έχουν διαβρώσει το έδαφος, οι πλαγιές είναι σκεπασμένες με μακριά βρύα, ρέουν σε αρνητική κλίση και έτσι μετατρέπονται σε υδάτινα παραπετάσματα. Το νερό δημιουργεί λίμνες που για να τις προσπελάσει κανείς χρειάζεται να βραχεί ως την μέση ή ψηλότερα......
Καβάλα και πάλι μέσα στα δάση και τοπία που εναλλάσσονται η συνέχεια για το χωριό Ροσκά και κατάληξη στα Σκοπιά για φαγητό. Λιγότερα από 20 χιλιόμετρα η δεύτερη μέρα, full δυσκολία όμως..., πάνω κάτω πάνω κάτω...

Μήκος : 45,4 χλμ.
Έδαφος : Ανηφορικός χωματόδρομος, μονοπάτι
Επίπεδο δυσκολίας : Υψηλό
Ανάλυση διαδρομής : Ευρυτανία, Μεγάλο Χωριό, Καλιακούδα, Πανταβρέχει

Όταν το 1980 ο Klaus Mohwald έφτιαχνε το θρυλικό quintuplet (ποδήλατο για 5) την εποχή που δεν υπήρχαν ακόμα mountain bikes, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη! Ήταν πριν 20 χρόνια όταν 2 Γερμανοί φίλοι,αποφάσισαν να φτιάξουν το πρώτο τους ποδήλατο. Ο Klaus Mohwald και ο Uwe Kalliwoda, παρουσίασαν το 1994 το Psycho, ένα mountain 9,9 κιλά!!!

Ο πρώτος κατάλογος της Ghost, το 1993 είχε ... 2 μοντέλα. Το Psycho I και το ΙΙ. Το διαφημιστικό φυλλάδιο έγραφε: "Ένα ποδήλατο λιγότερο από 10 κιλά για λιγότερα από 2.000,00 Γερμανικά Μάρκα". Εκείνη τη χρονιά πουλήθηκαν 73 Psycho με το ακριβότερο Psycho να στοιχίζει 2.699,00 DM.

10 χρόνια αργότερα τον κατάλογο κοσμούσαν 19 hardtails, 18 πλήρους ανάρτησης, 14 trekking, 3 κούρσες και 3 παιδικά. Σιγά σιγά μεγάλωσαν οι εγκαταστάσεις ήρθαν τα πρωταθλήματα, 1 Ολυμπιακό (Χρυσό στο Πεκίνο, η Sabine Spitz), 2 παγκόσμια, 5 νίκες σε παγκόσμια κύπελλα, 2 Πανευρωπαϊκοί τίτλοι, 18 τίτλοι Γερμανικών πρωταθλημάτων και 178 νίκες σε λοιπούς αγώνες!

Έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Το 2012 έκλεισε με 110.000 πωλήσεις και με ένα κατάλογο για το 2013, με 47 Hardtails, 36 πλήρους ανάρτησης, 29 Trekking, 9 κούρσες και 18 παιδικά.

Σήμερα η Ghost απασχολεί 293 εργαζόμενους, απ' αυτούς 51 στη συναρμολόγηση, 28 στο λογιστήριο, 4 στο γραφικό σχέδιο, 4 στο marketing, 3 στον τελικό έλεγχο προϊόντος κ.α. Εντύπωση μου έκανε η αφοσίωση εργαζομένων και διοίκησης με παράδειγμα την περίπτωση της εργαζόμενης στη συναρμολόγηση Vera Sinkule, της κόρης του πρώτου εργαζόμενου από το 1994 του κ Vaclav Sinkule που συνταξιοδοτήθηκε το 2006, επίσης από το τμήμα συναρμολόγησης της Ghost.

Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από το επετειακό, συλλεκτικό βιβλίο των 20 χρόνων της Ghost με τις υπογραφές των Klaus Mohwald και ο Uwe Kalliwoda που χαρίστηκε τιμής ένεκεν σε όλα τα μέλη της οικογένειας Ghost. Έφτασε στα χέρια μου μέσω του τοπικού αντιπροσώπου της Λέσβου, Στρατή Αναγνώστου που παραβρέθηκε στην επέτειο των 20 χρόνων πριν μερικές μέρες στη Γερμανία.

Η δεύτερη έκπληξη του καλοκαιριού ήταν η αγορά του Stumpjumper fsr comp evo από τον φίλο Παναγιώτη. Αν και η προετοιμασία του για τους αγώνες δρόμου μας εξάντλησε την υπομονή ....... τελικά το μαύρο-κίτρινο αγωνιστικό μας άφησε άφωνους. Καταρχάς εμφανισιακά σε προδιαθέτει να τρέξεις, μιας και τα χρώματα του θυμίζουν αυτοκίνητα GT και βαλε. Το στήσιμο του άριστο και ζυγισμένο για ανηφόρες και κατηφορικά κομμάτια. Απίστευτα στιβαρό και σταθερό για ένα ποδήλατο τόσο ελαφρύ! Και τέλος το πεταλάρισμά του εκρηκτικό αλλά και ελαφρύ λες και καβαλάς κούρσα. Πολύ καλή επιλογή για τα μονοπάτια μας και πολύ ευχαριστημένος ο ιδιοκτήτης ο οποίος από την χαρά του λίγο πριν το τέλος της βόλτας από την χαρά του "πηδούσε" ότι σέτι έβρισκε μπροστά του......
Να σε καλά Παναγιώτη και καλές βόλτες .......στο βουνό!

Η αρχή για κάθε ποδηλατική βόλτα είναι η διάθεση η καλή παρέα και η σωστή επιλογή της περιοχής . Όλα αυτά αν τα έχει κάποιος τότε η διαδρομή στο Καμένο Δάσος θα είναι μια εμπειρία αξέχαστη.
Κάθε φορά που σκέπτομαι ότι έχουμε να κάνουμε αυτή τη διαδρομή ψάχνω να βρω δικαιολογίες ώστε να μη την κάνω και αμέσως αλλάζω γνώμη και η σκέψη τρέχει στην διαδρομή και η αδρεναλίνη με ανεβάζει μη μπορώντας να περιμένω την ώρα που θα ξεκινήσω.
Σίγουρα είναι η πιο σύνθετη από όλες τις άλλες διαδρομές , με πολλά και δύσκολα ανηφορικά κομμάτια γεμάτα με φυτευτές πέτρες , ρίζες που με δυσκολία τις περνάς , με πυκνή βλάστηση και με πολλά σημεία που μπορεί να χαθείς . Τα κατηφορικά ..... ,τι να πω για αυτά , ότι μπορεί να σκεφτεί κανείς όσο περίεργο και αν είναι θα το βρει . Μεγάλες και απότομες κλήσης μεγάλης διάρκειας που αν δεν έχεις την κατάλληλη τεχνική δεν κατεβαίνεις μιας και δεν μπορείς ούτε περπατώντας και όλα αυτά μαζί ΝΑΙ είναι αυτά που σε κάνουν να θέλεις να πας. Πιστέψτε με άμα πας μια φορά και μπορέσεις να σταθείς στο ύψος της περίστασης τότε έχεις κάνει το μεγάλο βήμα για πολλά θαυμαστά πράγματα με το ποδήλατο σου .
Το κερασάκι στη τούρτα είναι τα ποταμιά . Αυτά από μόνα τους είναι μια αξέχαστη εμπειρία . Δυο φόρες μπαίνεις στη δοκιμασία . Τη πρώτη φορά περνώντας διαγώνια απέναντι και την δεύτερη ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού για αρκετά μεγάλη απόσταση . Όταν συνειδητοποιείς από πού πέρασες και γυρίσεις το κεφάλι σου πίσω και δεις τότε μόνο καταλαβαίνεις πως το έκανες και απορώντας κοιτάς το ποδήλατο σου με θαυμασμό .
Συνήθως πάνω στον χάρτη βάζω κάποιες άσπρες γραμμές και κόκκινα αστεράκια ώστε να βοηθήσω αυτούς που θα ήθελαν έχοντας τον χάρτη στα χέρια να κάνουν την διαδρομή όμως εδώ από πού να αρχίσω , όλο το μονοπάτι είναι πολλά αστέρια κόκκινα και ( μεγάλα )και οι άσπρες γραμμές παντού . Επεχείρησα να τα σημειώσω και τελικά δεν φαινόταν η διαδρομή .
Όποιος διαβάσει και θέλει να προσπαθήσει θα πρέπει να πάει μαζί με κάποιον που την ξέρει πολύ καλά και την έχει κάνει πολλές φόρες . Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος για την πρώτη φορά . Υπάρχουν μέλη της ομάδας LESVOS MTB που με μεγάλη χαρά θα συνοδέψουν όποιον θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις και την τεχνική του
Οι βόλτες στο Καμένο Δάσος είναι τρεις και όλες έχουν τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Κάθε φορά οι ιστορίες που θα αφηγείστε στους φίλους σας σίγουρα θα είναι εντυπωσιακές .
Με χαρά περιμένουμε το κάλεσμα σας για την επόμενη βόλτα .
Μήκος : 10,4 χλμ.
Έδαφος : Κακοτράχαλα μονοπάτια, ανηφορικός χωματόδρομος, περάσματα απο ποτάμια, δύσκολα κατηφορικά.
Επίπεδο δυσκολίας : πολύ υψηλό